Μήνυμα της διοίκησης

Φαίνεται οξύμωρο, αλλά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, με τον «εκμηδενισμό» των αποστάσεων, την τεχνολογική άνθιση και τις άπειρες ευκαιρίες να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο, ο κόσμος αντί να ανοίγει τους ορίζοντες του, λειτουργεί παραδόξως αντίθετα.

Αντί να πέφτουν «τείχη» χτίζονται νέα και, δυστυχώς, υψηλότερα. Αντί να ρέει άφθονη και ξεκάθαρη η γνώση, συντελούνται «κατακλυσμοί» ψευδολογίας. Γι’ αυτά που γράφτηκαν αιώνες πριν σε εφημερίδες τυπωμένες με μαύρο μελάνι σε λευκό χαρτί, με πρέσες χειροκίνητες χωρίς καν ηλεκτρισμό, μπορούμε να στηριζόμαστε περισσότερο σε σχέση με όσα διαβάζουμε σήμερα στις υπερσύγχρονες «έξυπνες» συσκευές μας που προβάλουν τα πάντα σε υψηλή ανάλυση!

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα χρησιμοποιεί την πρόοδο για να στραφεί εναντίον του εαυτού της, κι αν κρίνουμε από το πως λειτουργούμε ως είδος διαχρονικά, μάλλον δεν είναι και η τελευταία.

Απέναντι σε αυτή την αδικαιολόγητη διολίσθηση σε «αμαρτίες» του παρελθόντος, αν και έχουμε κάθε απαραίτητο εφόδιο ώστε να «εκτοξευθούμε» μπροστά, το Ελληνικό οικουμενικό πνεύμα φαντάζει μια «όαση». Όμως ακόμη και αυτό «δυσκολεύεται» να διαθοθεί στην εποχή που η γνώση δεν αποτελεί προνόμιο των λίγων αλλά δυνατότητα για όλους.

Ωστόσο με αφορισμούς και απλές διαπιστώσεις, δεν λύνονται τα προβλήματα. Χρειάζεται δράση, θετική ενέργεια κι αποφασιστικότητα ώστε να βρεθούν απαντήσεις και λύσεις.

Αυτή ακριβώς η φιλοσοφία συνθέτει και τον πυρήνα, την «ψυχή» του Οργανισμού Ανάδειξης Ελληνικού και Ορθόδοξου Πολιτισμού που σκόπιμα ονομάσαμε «Αέναος». Μια εξαιρετικά απλή φιλοσοφία η οποία δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ανατρέχει στις πηγές ώστε να βρει, να ανασύρει και να αναδείξει όλα αυτά που σήμερα φτάνουν στα αυτιά και τα μάτια μας γεμάτα «θόρυβο».

Αν είμασταν παιδιά, θα παίζαμε «χαλασμένο τηλέφωνο», αλλά ανάποδα!

Με την απλή αλλά καθόλου απλοϊκή λογική μας κανένα ψέμα και καμιά οπισθοδρόμηση μπορούν να σταθούν όταν ο πολίτης κατέχει την γνώση. Όταν την κάνει κτήμα του.

Κι έτσι «χτίζουμε» τις δράσεις μας, φιλοδοξώντας να ανασύρουμε την χαμένη μας ταυτότητα, φέρνοντας ξανά στο νου το ποιοι είμαστε, από που ερχόμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε.

Στην κοινωνία μας σήμερα επικρατούν δυο εκ διαμέτρου αντίθετες σχολές σκέψεις. Η μεν, πρεσβεύει πως δεν είμαστε τίποτα το ξεχωριστό και πως πρέπει να «παραδοθούμε» στην νέα τάση της ομογενοποίησης. Η δε, στο ακριβώς αντίθετο άκρο, έχει φτιάξει μια άλλη δική της εικόνα, ένα κακέκτυπο του λαού μας, βουτηγμένο στην υπερβολή, την παραποίηση και την ημιμάθεια.

Η αλήθεια όμως βρίσκεται πάντα στη γνώση και ποτέ στα άκρα!

Είτε λοιπόν πρόκειται για την κληρονομιά μας, την ιστορία, τις παραδόσεις, τη σύγχρονη πραγματικότητα και την πρόοδο μας, είτε για την θρησκεία και την πνευματικότητα του λαού μας η ανάγκη για την ανάδειξη και την διαφύλαξη της γνώσης είναι υπαρκτή.

Κι αυτήν την ανάγκη υπηρετούμε.